Po prostu rozmowa….

Czy zastanawialiście się kiedyś nad dobroczynną mocą rozmowy. I właściwie po co to Nam? Okazuje się, że kontakt z drugim człowiekiem, z inną osobą czy osobami zawsze poszerza perspektywę. My widzimy coś z Naszego punktu widzenia, to jest Nasza przestrzeń, Nasza perspektywa. Za każdym razem gdy dowiadujemy się o czymś, o czym istnieniu wcześniej nie wiedzieliśmy, za każdym razem, gdy ktoś zaprasza Nas do swojego świata opowiadając o różnych sytuacjach czy uczuciach Nasz perspektywa poszerza się.

Widzimy więcej…

Słyszymy więcej…

Czujemy więcej…

Poszerzanie perspektywy zdaje się być niezłą alternatywą dla widzenia „tunelowego”. Gdzie tylko mój punkt widzenia jest ważny i najważniejszy. Nie dostrzegamy wówczas innego kolorytu, innego zabarwienia, innego wyjścia z sytuacji. Czasami osoba będąca obok Nas widzi tę samą sprawę inaczej. Inaczej ponieważ nie jest uwikłana, ma do tego dystans. Dystans, który może spowodować poszerzenie przestrzeni myślowej również drugiego człowieka. A za poszerzeniem perspektywy często kryje się nowe rozwiązanie, o którym wcześniej nie myśleliśmy.

Oprócz tego wiemy, że rozmowa i bycie w relacji z innymi to kamień milowy do szczęścia. Badania wykazały, że najszczęśliwsi, najdłużej cieszący się życiem są ludzie, którzy mają najbardziej rozbudowane sieci relacji interpersonalnych: rodziny, sąsiadów, znajomych (Wojciszke, 2011) itd. Nie Ci, którzy mają pieniądze ale właśnie Ci, którzy mają obok siebie innych ludzi…

Wojciszke, B.(2011). Psychologia społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar